تومو

از قد ِ زندگی خودم ناراضیم. از شرایط چیپی که دارم و شرایط ِ در حال نوسانی که هیچ بویی از پیشرفت و بهینه سازی نبردن! از اینکه بلند پروازم و رویای پرنده شدن دارم اما مثل کرم خاکی زندگی میکنم، یا میلیاردها میلیارد ذراتی که هیچ وقت نیومدن بالا آسمون رو ببینن. کی مقصره؟ دست کی بالاست؟ من،من!! در حالیکه یه دختر زیبای باهوش ِثروتمند نیستم،حس میکنم لایق هیچ چیزی هم که دارم نیستم! همه ی امکانات و داشته هایی که بدون تلاش یا حتی با تلاش به دست آوردم.